Stilte voor de storm

Het lijstje met onderwerpen dat eventueel vanuit de lucht gefilmd kon worden, is inmiddels een stuk korter geworden. Het visum dat in Chongqing met succes verlengd was, nadert de einddatum. Met andere woorden, de drone reis door China zit er nu echt bijna op. Gisteren heb ik nog een aantal historische ronde Hakka huizen kunnen filmen. En dat was net op tijd, want later vandaag en morgen scheren de uitwassen van een zware typhoon (een megastorm) in Taiwan over de Fujian provincie in Zuidoost China. Treinen en vluchten zijn geannuleerd, wat ook de reden is dat ik hier (in Longyan) nog tenminste twee dagen moet doorbrengen, of 'schuilen' is misschien beter verwoord.

Het contrast tussen de twee plaatsen waar ik de afgelopen weken heb doorgebracht kan niet groter zijn. De in het vorige verslag genoemde 'vakantie aan de Yangtze' werd gelukkig een stuk korter omdat het visum eerder klaar was dan verwacht. In Chongqing had ik weinig meer te doen waardoor ik de volgende dag in het vliegtuig richting Guilin zat, vooral bekend vanwege het iconische karstgebergte, één van de meest bekende natuurlijke landschappen in China.

Ik verbleef in een klein dorp op een aantal kilometer van Yangshuo. Het stadje zelf is in de loop der jaren veranderd van een rustig alternatief voor Guilin in een speelplaats voor Chinese toeristen. De transformatie is vergelijkbaar met andere plaatsen in het land. Rustige straatjes met af en toe een hostel hebben plaats gemaakt voor drukke winkelstraten met hotels, cafés, bars, en vooral heel veel mensen. Het guesthouse waar ik verbleef, jaren geleden opgezet door een Nederlander, was niet heel ver van Yangshuo, maar voelde als een andere wereld. Oude boerenhuizen waren gerenoveerd en omgebouwd tot hotelkamers, prachtig om te zien.

Dat was ook het landschap rondom Yangshuo, dat ik inmiddels al een paar keer heb mogen bewonderen. Dit keer was het de bedoeling om een aantal beelden vanuit de lucht te maken, en dat lukte redelijk, ondanks de welbekende obstakels. Maar qua weer mocht ik absoluut niet klagen. Schijnbaar kwam ik aan op de eerste zonnige dag in lange tijd. Volgens de lokalen had het de weken ervoor vrijwel iedere dag veel geregend, meer dan gebruikelijk ook in het regenseizoen.

Na aankomst maakte ik direct gebruik van één van de vele fietsen van het guesthouse, vooral om toch maar meteen een aantal beelden te maken in de buurt. Groene rijstvelden, bizar gevormde bergen, een mooie setting. Het was prettig om even eigen transport te hebben in plaats van altijd van het openbaar vervoer en taxi's gebruik te moeten maken. Die 'vrijheid' zette ik de dagen erna voort, zij het per brommer. Yangshuo is één van de weinige plaatsen in China waar de politie een oogje toeknijpt wat betreft het huren van brommers en kleine motors voor buitenlanders. Een verademing dus (ook voor de portemonnee, taxi's afhuren is niet goedkoop).

Soms reed ik tientallen kilometers achtereen door kleine dorpen over heuvelachtige wegen. Vaker stopte ik op een plek die mogelijk interessant was voor een vlucht. Rijstvelden, bergen, maar ook Chinese toeristen op bamboe vlotten, sinaasappelgaarden, een kleine cementfabriek. Het was prettig hierna weer op de brommer te stappen, zeker gezien de tropische temperaturen en vaak beklemmende hitte.

Een uitstapje naar Dazhai, een klein dorp in de rijstterrassen van Longji, was minder succesvol, vooral door eigen toedoen. Ondanks de harde wind en zware bewolking lukte het wel om nog een paar beelden te maken met de drone. Een alternatief plan om een aantal timelapses te maken met de kleine Sony camera mislukte echter totaal. Of het de harde wind was, of een te gemakzuchtige instelling, weet ik nog steeds niet. In ieder geval duikelde de camera plotseling zo'n twee meter naar beneden en zonk snel weg in een met modder gevuld rijstveld. Een snelle redding mocht niet meer baten, water en modder was de camera ingestroomd. Een paar laatste meldingen, vreemde geluiden, en het apparaat deed vervolgens niets meer. Ergens een ironische ontwikkeling, want het lag meer in de verwachtingen dat er tijdens deze reis iets met de drone zou misgaan (wat alsnog kan...), en niet met een camera die ik al veel langer gebruik.

Na de relatieve rust van het dorpsleven volgde de hectiek van de grote stad. De volgende bestemming was wellicht één van de meest fotogenieke steden van China, in ieder geval één van de grootste, Shanghai. Ook hier had de zomerse hitte inmiddels toegeslagen, maar de vele winkelcentra en het immense ondergrondse metronetwerk zorgden wel voor de broodnodige verkoeling.

Met een drone over steden vliegen, is niet één van m'n favoriete bezigheden. Het is vaak dichtbevolkt en er zijn veel stoorzenders waardoor je minder ver kunt vliegen. Ik concentreerde me daarom vooral op plaatsen rondom de Huangpu rivier. Op sommige plaatsen bleek het onmogelijk om de drone op te laten stijgen, maar in rustige parken langs het water was het vaak geen probleem. Zo vloog ik langs de Bund, over de rivier richting de moderne skyline van Pudong, maar ook maakte ik een vlucht over de containerhaven (wat even spannend was), een grote brug, en twee verkeersaders. Een dagtrip naar Hangzhou met de hogesnelheidstrein leverde nog beelden op van een populair meer en groene theevelden.

Een lange treinreis naar Longyan bracht me vervolgens dicht bij de mysterieus aandoende Hakka huizen in de Fujian provincie. Veel van deze huizen zijn eeuwen oud, en vormden de kern van kleine gemeenschappen. Feitelijk dienden de 'tulou' (de Chinese benaming) als kleine forten, als bescherming tegen rovers en wilde dieren. Vandaag de dag staan de meeste deuren wagenwijd open voor nieuwsgierige toeristen, en zijn sommige huizen ook gedeeltelijk ingericht als hotels en kleine restaurants. Eén dag was eigenlijk veel te kort, maar toch was het leuk een glimp op te vangen, zowel vanuit de lucht als vanaf de grond.

De wind is inmiddels flink aangewakkerd, en de lucht begint er dreigend uit te zien. Geen slecht idee om nog even snel iets te gaan eten, in Longyan, niet bepaald een plaats waar je al te lang vast wil komen te zitten, maar het is niet anders.

Tot een volgende keer, hopelijk weer vanuit elders.

Stef