De Elementen

Af en toe is het verstandig een moment rust in te bouwen, iets dat ik de afgelopen dagen en weken wellicht te weinig heb gedaan. Het druilerige weertype dat Zhangjiajie op dit moment teistert, biedt daarvoor een uitgelezen mogelijkheid. Tegelijkertijd is het een mooi excuus om een korte update van de reis te geven.

Zonder in herhaling te (willen) vallen, zijn ook de afgelopen dagen weer ingewikkelder geweest dan ik had gehoopt. Aan de al genoemde elementen waarmee ik met de drone rekening moet houden (regen, wind), kunnen nu ook mensen, bomen, mist, en zand worden toegevoegd. En dan heb ik eventuele technische mankementen nog niet meegerekend.

Na Beijing, waar het helaas niet mogelijk was om te vliegen, raasde ik met de hogesnelheidstrein naar Pingyao, een aantrekkelijk plaatsje waarvan de oude stadsmuren nog overeind staan. De huizen binnen deze muren zijn ook grotendeels in oorspronkelijke stijl gebouwd, al dan niet gedeeltelijk gerestaureerd.

Tijdens mijn eerste lange reis naar China, inmiddels elf jaar geleden, bezocht ik Pingyao ook. Er verandert veel in een decennium, en in een land als China waarschijnlijk exponentieel. In eerste instantie was de stad amper terug te herkennen. Drommen toeristen ploegden door straatjes met restaurants, hotels, en winkels. Lokalen waren nergens te vinden, de uitbaters waren grotendeels 'mensen van buiten'. Gelukkig kon je hieraan vrij makkelijk ontsnappen door lukraak een zijstraat in te lopen, waar je vervolgens een totaal ander Pingyao aantrof, één die iets meer overeen kwam met m'n herinneringen.

Qua drone beelden kwam ik niet veel verder dan een aantal vluchten over de stad, en een paar rondjes om de toegangspoorten. Logisch ook, het is de 'nieuwe werkelijkheid' van deze reis. Meer plannen voor minder beelden. Maar wel vanuit een bijzonder perspectief.

De volgende bestemming bevond zich op ruim twee uur rijden van Linfen, ooit bekend als 'meest vervuilde stad ter wereld'. Vanwege de negatieve publiciteit heeft het stadsbestuur destijds besloten om veel vervuilende fabrieken en kolenmijnen te sluiten, en is er van het zwarte roet in de straten weinig terug te vinden. Voor mij was het slechts een 'stopover' naar de Hukou waterval, een vernauwing in de Gele Rivier, één van de levensaders van het Rijk van het Midden, en van het huidige China.

Hier stuitte ik op nieuwe elementen waar ik rekening mee moet gaan houden. Na aankomst besloot ik direct naar de waterval te gaan, niet ver weg van het dorp waar ik een hotel had gevonden. Het waaide behoorlijk, iets dat voor de drone zelf niet heel problematisch is, maar voor de camera die eronder hangt (en uiteindelijk dus de beelden) wel. Vervelender was het fijne zand dat door de vallei werd geblazen. Ik durfde het amper aan de drone tevoorschijn te halen, maar deed het uiteindelijk toch. Al snel bleek dat er toch te veel wind stond, en het zand een grote belemmering vormde, vooral bij het in elkaar zetten van het apparaat. Het zand was overal terug te vinden, iets waar geen apparaat beter van gaat werken, een drone is daarop geen uitzondering.

Bij terugkomst in het hotel wilde ik het kompas opnieuw kalibreren, iets dat verstandig is om te doen wanneer je in een nieuwe omgeving bent. En op dat moment kreeg ik een foutmelding, waarschijnlijk omdat er te veel ijzer in de buurt was (de constructie van het gebouw) of wellicht door radiostraling. Met het zand kon het vrij weinig te maken hebben. Ik besloot vervolgens om een leeg parkeerterrein op te zoeken om het proces nog een keer uit te voeren. Dit ging nu wel goed, maar toen ik op wilde stijgen voor een testvlucht, gaf de app weer aan dat het kompas niet goed functioneerde. Eenmaal in de lucht bleek dit vrij problematisch, de drone was letterlijk de weg kwijt. Uit alle macht probeerde ik de controle terug te krijgen, maar het mocht niet baten. Bijna laconiek zweefde de drone heel rustig een heg in, een verbijsterde piloot achterlatend.

De schade leek gelukkig mee te vallen, er hoefde (in ieder geval op het eerste gezicht) alleen een propeller vervangen te worden. Tegelijkertijd heeft het vertrouwen in de apparatuur wel een flinke deuk opgelopen. De volgende dag waaide het minder, en na opnieuw kalibreren, werkte het kompas nu weer goed. Een hernieuwde poging om iets van de waterval te filmen, verliep dit keer soepeler.

Sindsdien zijn er geen technische problemen meer geweest, en functioneert de drone naar behoren. Dat deed hij kortstondig in Xian, maar vooral in Zhangjiajie, het iconische berglandschap in de centraal gelegen Hunan provincie. Een plek die ik vorig jaar ook bezocht heb, maar toen met een gewone camera.

Het regent veel in Zhangjiajie, vooral in deze tijd van het jaar. Tegelijkertijd stond het hoog op het lijstje van plaatsen dat ik graag vanuit de lucht zou willen filmen. Het weerbericht voor de afgelopen week zag er dusdanig positief uit dat ik de oorspronkelijke route even liet schieten, en per trein en bus in een lange reisdag vanuit Xian naar het nationale park reisde.

Ik bracht in totaal drie dagen in het park door, waarvan twee nachten in kleine homestays. Dit laatste bleek een goede zet, want in de vroege ochtend en aan eind van de middag waren de toergroepen verdwenen. De wandelpaden en uitkijkpunten in Zhangjiajie zijn vaak erg smal en druk, waardoor het onmogelijk wordt om een drone op te laten stijgen (überhaupt een uitdaging door de laaghangende takken op sommige plekken). Voor iedere vlucht die ik maakte, heb ik het apparaat waarschijnlijk vijf keer opnieuw in elkaar moeten zetten, omdat er weer een groep toeristen aankwam.

Maar op de rustige momenten (en uitgestorven plaatsen, die zijn er ook) was het erg mooi. Het was soms lastig door de wind, en ook het licht was niet ideaal (veel hoge bewolking), maar om tussen de verticale pilaren door te vliegen, was al spectaculair genoeg. Vanochtend maakte ik een laatste vlucht. De verwachte regen was vannacht gearriveerd, maar het werd nog heel even droog waardoor ik op korte afstand door de mist kon vliegen. Een mooie afsluiting.

Een ander onderwerp hier in de buurt bleek ook nog interessant. De Azhai brug is één van de hoogste bruggen ter wereld, en verbindt twee tunnels met elkaar, onderdeel van een moderne snelweg die het noorden met het zuiden van China verbindt (of moet gaan verbinden, veel gedeelten zijn nog in aanbouw).

Per taxi reed ik door de mist richting de brug, maar tegen de tijd dat ik daar aankwam, was die geheel opgetrokken. Aan de ene kant jammer (optrekkende mist kan prachtig zijn), aan de andere kant een opluchting (mist had een voorbode kunnen zijn voor regen).

Het was een indrukwekkend tafereel, de steile bergwanden, de vallei met een klein dorp in de diepte, en dan het immense bouwwerk dat de omgeving domineerde. Waanzinnige contrasten, in meerdere opzichten. De drone werd gelijk in elkaar gezet voor een eerste vlucht. Vanuit m'n ooghoeken zag ik een groep buitenlanders het parkeerterrein oprijden, maar besteedde er weinig aandacht aan (de drone besturen vergt redelijk wat concentratie). Na een zachte landing keek ik eens om me heen en zag plotseling een tweede drone staan, een Inspire 1, de 'grote broer' van de Phantom 4 die ik heb (beide van het Chinese DJI). De buitenlanders bleken een Duitse filmcrew te zijn die een documentaire voor Discovery Channel maakte over de grootste bruggen ter wereld.

Een man moet zijn plaats kennen, dus ik gaf de Duitsers ruim baan om hun werk te doen. Daarnaast was het natuurlijk interessant om te zien hoe ze aan de slag gingen, enorme camera's, nog zwaardere statieven, drones, gimbals, zo'n beetje iedere mogelijkheid om iets in beeld te brengen was aanwezig. Tegelijkertijd reisden ze onder toeziend oog van de regering (een partij functionaris volgde iedere stap die ze zetten), iets dat natuurlijk weer allerlei beperkingen met zich meebrengt. Het was leuk ze even te spreken, voordat ze weer in hun busje stapten, op weg naar een luchthaven. De volgende dag stond een brug in Japan op het programma.

Voor mij is het de bedoeling om morgen naar Changsha door te reizen. Daar hoop ik wat beelden te maken van een enorm Mao beeld. Vervolgens staat Guangzhou op het programma, vooral als aardige tussenstop naar Hong Kong. Mijn visum is twee keer 30 dagen geldig, dus ik moet tussendoor het vasteland van China uit. Hong Kong is daarvoor de meest logische optie. Daarnaast overweeg ik om een kleine 'handheld' camera te kopen, voor momenten dat er met de drone even niets te doen valt.

De bestemming daarna? Het hangt af van, jawel, de inmiddels welbekende elementen, en daar komen er ongetwijfeld nog meer van bij...

Tot een volgende keer.

Stef