Een valse start

De kop is eraf, zoals dat zo mooi heet, en in dit geval mag dat best letterlijk genomen worden.

De eerste week zit erop, wat lessen betreft, en het is me nog niet helemaal duidelijk wat ik hier te zoeken heb. Het is, om het kort te houden, nogal hectisch geweest, waarbij slaap er grotendeels bij ingeschoten is, voornamelijk door een mix van lawaai en gepieker.

Bij het startschot ging het al mis, of eigenlijk daarvoor al. De schaatsen die ik ondergebonden had, bleken niet alleen scheef te zijn, ze waren ook nog zo bot dat je er absoluut niet mee vooruit kon komen. Toen ik zondagavond bijna sliep, na erg vroeg onder zeil te zijn gegaan, hoorde ik een hoop geschreeuw een verdieping lager. Er werd een flinke discussie gevoerd (wat hier trouwens niet hoeft te betekenen dat er ruzie gemaakt wordt), en het enige dat ik steeds opving, was 'lao wai', Chinees for 'buitenlander' (letterlijk iemand van 'buiten de grenzen', als ik het goed heb begrepen). Ik voelde het al aankomen, er kwam iemand in de kamer naast me. Een Vietnamees kwam samen met een vriend de boel even flink op stelten zetten, om kwart voor 12 's avonds. Perfecte timing.

De volgende dag arriveerde ik redelijk geradbraakt bij de eerste les, om 8 uur 's ochtends, zonder een oog dichtgedaan te hebben. Daar kwam de tweede tegenvaller, mijn medestudenten zijn iets verder dan ik met het Chinees. En dat is zacht uitgedrukt. Er zijn vier Russische meisjes die al zo'n anderhalf jaar Chinees aan het leren zijn, en vier Zuid-Koreaanse meisjes die al 3 jaar bezig zijn. Ik vroeg me eerst nog af of ik wel in de goede klas beland was, maar dit was echt een beginnersgroep, met dus maar één echte beginner. Wanhopig ben ik er nog niet over, maar als er in de eerste week, door verschillende leraren, een karakter of 150 doorheen gejaagd worden, zet ik toch wel een paar vraagtekens bij het geheel.

Naarmate de week vorderde, begon ik het eigenlijk somberder in te zien. Er was een punt waarbij ik al een compleet nieuw plan had bedacht en opgeschreven, maar toen gebeurde er weer een paar positievere dingen. Zo werd ik uitgenodigd door de trainer van een voetbalteam van de universiteit om te komen kijken, en later wellicht te spelen. Jammer genoeg heb ik nog wel een paar weken nodig om te herstellen van een blessure, maar dit was in ieder geval weer een aanknopingspunt. Later in de week kwam ik ook één van de spelers tegen, de enige buitenlander, uit Kameroen. Dit 'universiteitsteam' speelt in de 2e (of 3e) divisie van de Chinese league, en kunnen dus behoorlijk voetballen. De jongen uit Kameroen had zelfs in het nationale jeugdelftal gespeeld en later in de Franse 2e divisie. Verder ben ik wat opgetrokken met een jongen uit de Oekraine en een Canadees die hier les geeft. De (niet-Russische of Zuid-Koreaanse) buitenlanders zijn hier wel echt op één hand te tellen, in dit gedeelte van de stad althans.

Een ander lichtpuntje is dat ik per toeval ontdekte dat er ook grotere kamers op de campus zijn. Sinds twee dagen zit ik nu op de zesde verdieping van hetzelfde gebouw. Het is ruimer, heeft tenminste een aardig uitzicht (behalve vandaag, er waait al de hele dag een zandstorm over de stad), en is niet zo gehorig. Het appartement dat ik eerst wilde gaan huren is dus voorlopig even van de baan. Het was, uiteraard, een stuk duurder, en je zou er meteen voor een aantal maanden aan vast zitten. En op deze manier zit je ook weer dichter bij het vuur als het om medestudenten gaat. Zo deel ik bijvoorbeeld deze verdieping met twee Zuid-Koreanen en een Japanner en zijn er in dit gebouw meer buitenlandse studenten.

Het laatste dat ik nog moet vermelden, en dat zelfs de meest waardeloze dag goed kan maken, is het eten hier. Het is algemeen bekend dat de Chinezen van goed eten houden, maar dat alles ook weer zo verschrikkelijk lekker kan zijn, was ik even vergeten. Er is een grote kantine waar je voor onder de 50 eurocent van 7 uur 's ochtends tot 10 uur 's avonds kunt eten, er zijn stalletjes rondom de campus waar je een snelle hap kunt halen, en kleine restaurants zijn ook overal te vinden.

Dit vat een beetje de afgelopen week samen, ook al heb ik bijvoorbeeld ook nog boven op een berg gestaan, met 10 Koreanen en Chinezen een Japanner's verjaardag gevierd, en 2 uur lang bij een Chinese geschiedenisles gezeten op zaterdagochtend. Bedankt voor alle berichten, zowel op de site als per email, en er gebeurt in ieder geval wel van alles. Vanmiddag heb ik eindelijk mijn tas uitgepakt, en de eerste karakters geprobeerd te onthouden, vooralsnog zonder veel succes. Ik heb wel besloten me voorlopig te concentreren op de lessen, en het foto-/videogebeuren even te laten rusten (ook al zal ik morgenochtend wel weer te vinden zijn bij wat lokale markten).

Tot een volgende keer vanuit Qingdao~