Zondagen zijn Feestdagen

Terwijl Google Hong Kong nog altijd redelijk schijnt te werken, heb ik vandaag weer het nodige videomateriaal kunnen schieten. Het is zondag vandaag, en net als vorige week ben ik het grootste gedeelte van de dag op pad geweest. Wat dat betreft, kun je de zondag voorlopig wel als 'feestdag' beschouwen, want de rest van de afgelopen week was een stuk minder enerverend.

Vanochtend met dezelfde bus als gebruikelijk richting hetzelfde gebied gegaan, wat ongeveer een uur in beslag neemt. Vorige week was de markt aan de beurt om gefilmd te worden, en dat was misschien wel het hoogtepunt tot nu toe in Qingdao. Waar ik de eerste keer een redelijk rustige, maar zeker interessante markt aantrof, was het in de ochtend blijkbaar spitsuur. Het zwermde er van de Chinezen, wat het een prachtig aanzicht gaf. Ik had ook nog eens het geluk dat ik alles vanaf een verhoging kon filmen (vanuit de keuken van de lokale dumpling specialist).

Vandaag was eigenlijk bijna net zo interessant. Ik stapte bij dezelfde halte uit maar besloot deze keer de andere kant op te lopen, waar ik vrij snel in een bizarre situatie belandde. Ik was net een beetje opgewarmd na een stevig Chinees ontbijt en haalde m'n videocamera tevoorschijn. Binnen vijf minuten riep een vrouw 'look, look' naar me, en wees naar een vervallen flatgebouw. Ik had geen idee wat ik moest verwachten maar m'n nieuwsgierigheid was uiteraard gewekt. Al snel schaarde zich een clubje Chinezen om me heen, en het werd me snel duidelijk wat de bedoeling was. Men dacht blijkbaar dat ik een journalist was, en wilde dat ik het gebouw op beeld zou zetten. Op de bovenste verdieping woonden nog een paar oudere mensen, maar de meeste deuren waren er al uitgeslagen. Ik liep voorzichting door het gebouw, terwijl het asbest onder m'n voeten kraakte, en viel om van verbazing. Het leek wel of mensen hals over kop gevlucht waren, in sommige (voormalige) appartementen stonden nog stoelen, bekers, planten, er lagen nog kleren her en der. Jammer genoeg sprak niemand Engels anders had ik ook nog wel een paar vragen kunnen stellen.

Zoals bekend is landonteigening door de (lokale en centrale) regering aan de orde van de dag in China. Elke dag worden er door het land weer tientallen, zo niet honderden 'verouderde' woonwijken tegen de vlakte gewerkt, wat uiteraard het nodige verzet met zich meebrengt. Dat sommige mensen hier zo open over zijn, is zeker interessant te noemen. Zo had ik vorige week een kort gesprek met iemand die vertelde dat er met behulp van internet steeds vaker gecorrespondeerd wordt over dit soort onderwerpen. Ze vertelde me o.a. dat er in Qingdao soms 'vreemde' krantenberichten verschijnen, waarbij mensen plotseling zijn verdwenen, of omgekomen zijn door giftig drinkwater. Ik zal de 'link' niet verder afmaken, maar de rest kunnen jullie ongetwijfeld zelf invullen. In hoeverre dit waarheidsgetrouw is, en of dit eventueel regelmatig voorkomt, is natuurlijk niet te zeggen, dus ik zal hier verder geen conclusies aan verbinden.

Google was een ander interessant onderwerp afgelopen week, en ook één met verschillende dimensies. De Chinese staat versus één van de misschien wel machtigste bedrijven in de wereld, zeker als het om internet gaat. Tegelijkertijd komt het hele 'freedom of speech' verhaal om de hoek kijken, maar ook de redelijk stroeve relatie met de VS, en de controle die de Chinese overheid probeert te behouden op bepaalde onderwerpen. Toch was het apart te zien dat je alle informatie over bijvoorbeeld de studentenprotesten in 1989 gewoon terug kon vinden. (Bijna) jammer dat ik mijn scriptie al geschreven heb!

Verder zijn de voorgaande dagen weer moeizaam verlopen. De karakters onthouden gaat tergend langzaam, en telkens als ik denk dat ik de eerste tien eindelijk kan onderscheiden, komen er weer twintig nieuwe bij. Het verhaal is eigenlijk hetzelfde als vorige week. Het tempo ligt te hoog, de medestudenten hebben nog altijd een even grote voorsprong, en eerlijk gezegd heb ik niet het gevoel dat ik ook maar iets geleerd heb. Zo kreeg ik net een groot bord gewokte noodles voorgeschoteld, terwijl ik er van overtuigd was dat ik dumplings besteld had. Ook lekker, daar niet van, maar aan m'n uitspraak (van de dertig woorden die ik misschien ken) schort dus nog wel het nodige.

De dagen zijn ook wel te kort lijkt het. Vier uur les in de ochtend, hierna eten in de grote universiteitskantine, en het is alweer één uur. Een uurtje internet is ook zo voorbij, een ritje naar een grote supermarkt is meteen een hele expeditie, en het avondeten kost je snel anderhalf uur per dag. Dan wil ik ook nog video schieten (wat er dus niet erg van komt voorlopig), de halve stad fotograferen (wat helemaal nog niet gelukt is), voetballen, hardlopen (zodra m'n blessure over is), schrijven, (proberen) video te bewerken, boeken lezen, etc. En ergens moet er dan nog tijd overblijven om karakters uit je hoofd te leren. Eén ding is in ieder geval wel positief te noemen. Een aantal mensen, o.a. een lerares, heeft tegen me gezegd dat het schrijven van karakters niet heel belangrijk is voor deze lesmethode, en dat het in mijn geval verstandiger is me te concentreren op het lezen ervan. Op het moment zie ik het verschil ertussen niet echt, maar het schijnt een voordeel te zijn!

Morgen begint weer een nieuwe week, dus ongetwijfeld tot een volgende keer.