VVV

Voetbal, video, vreemde vogels, verzin het maar. Bij gebrek aan creativiteit krijgt dit verslag een titel die het misschien niet verdient.

Veel gestudeerd heb ik niet de afgelopen week. Wel ga ik nog steeds iedere dag braaf naar de lessen (die dus zijn ingekort), terwijl ik daarnaast nog duizend-en-één dingen probeer te doen. Een aardig staaltje 'time management', al zeg ik het zelf (een verschrikkelijk woord, maar dat is een persoonlijke mening).

Na de redelijk succesvolle voetbalwedstrijd met het 'laowai' team, besloot ik vorige week voor het eerst naar het universiteitsteam te gaan, waarvoor ik al eerder was uitgenodigd. Ik moet toegeven dat ik behoorlijk de zenuwen had. Dit waren echt goede voetballers, er wordt 6x per week getraind, en ze spelen in de 3e divisie van de Chinese profcompetitie (wat dat verder zegt, laat ik in het midden). Ik had 2 maanden niet gevoetbald, was dus niet bepaald fit, had nog steeds af en toe last van de voetblessure, en wilde gaan spelen op nieuwe schoenen. Genoeg reden dus om enigszins nerveus te zijn. Het was redelijk fris weer, het regende af en toe een beetje, maar dat zag ik wel zitten. Vol adrenaline (vooral dankzij Snickers en bananen) ging ik er rond 2 uur op af. Het veld is zo'n beetje naast m'n kamer, maar je kunt het net niet zien. Het zag er leeg uit toen ik aankwam, en al snel werd duidelijk dat er niet gevoetbald ging worden, omdat het regende... Hoewel de sof wel even groot was, bleek dat er een training in het krachthonk afgehandeld ging worden. Laat ik het er op houden dat ik die avond m'n chopsticks amper meer vast kon houden.

De volgende dag was het beter weer en kon er buiten getraind worden. Ook dit is een kunstgrasveld, maar het is in ieder geval een stuk beter dan waar ik vorige week op gespeeld had. Het niveau en tempo lagen hoog, maar het grootste gedeelte van de twee uur werd er gelukkig een oefenwedstrijd gespeeld. Ik kon de tweede helft meedoen en het viel me erg mee. Wat m'n eigen spel betreft tenminste, dat ik met deze jongens niet zo 1-2-3 mee kan komen is natuurlijk duidelijk.

Video is toch weer de tweede 'boosdoener' geworden waardoor ik weinig karakters heb geleerd. Maar uiteindelijk was dat toch ook weer één van de redenen om hierheen te komen. Het gaat me er toch vooral om dat ik een klein beetje Chinees kan spreken, en dat moet je toch in de praktijk leren. Wat dat betreft, zijn al die expedities beter 'oefenmateriaal' dan iedere dag karakters zitten te stampen.

Vooral zaterdag was erg de moeite waard. De dag ervoor had ik ook al redelijk wat minuten kunnen 'schieten' van één van de hoofdstraten, waar voornamelijk veel banken zijn gevestigd (Qingdao schijnt het 'Financial Centre' van de provincie Shandong te zijn). Ik belandde nog op de 38e verdieping van een hotel, wat een aardig uitzicht opleverde. Een dag later bevond ik me weer in een compleet ander China, iets dat deze stad erg interessant maakt, een mooie afspiegeling van de dagelijks veranderende realiteit in het land misschien. De hele ochtend was ik bezig in een oud gedeelte van de stad, waar de Duitse koloniale gebouwen nog overheersen (hier probeer ik eigenlijk wel iedere week een keer te komen, omdat het zo'n mooie afwisseling geeft). Ik kwam vooral om een markt te filmen, en werd overal weer met een grote glimlach ontvangen, misschien zelfs wel omdat ik af en toe wat terug wist te zeggen. Dit nam uiteindelijk zo'n beetje de hele ochtend in beslag, ook al had ik misschien maar een gebied van een vierkante kilometer of twee bekeken. 's Middags belandde ik weer in een hele andere situatie, wat ook wel weer apart was. Ik stond ergens te filmen en werd aangesproken door een oudere vrouw. Ze vroeg of ik die middag nog tijd had om ergens 'Engelse les' te geven. Ik wilde dat wel proberen, en rond vier uur werd ik ergens opgehaald. Een kwartiertje later zat ik ergens in een Chinees huis met een moeder, dochter, en zoon, in het Engels te praten. Het was duidelijk een rijkere familie, zo was de vrouw eigenaresse van een groot hotel, maar dat maakte het niet minder interessant. Na een kleine anderhalf uur werd ik meegenomen naar een restaurant waar uitgebreid gedineerd werd (met in totaal 10 Chinezen, waar die ineens vandaan kwamen, geen idee). De hoofdschotel was een enorme vis, die uiteraard in z'n geheel opgepeuzeld werd. Met de grootst mogelijke moeite weerstond ik de aanmoedigingen om de kop van de vis op te eten (wat wordt beschouwd als het lekkerste gedeelte).

Het laatste dat nog het vermelden waar is, vond eigenlijk gisterochtend en vandaag plaats. Het schijnt gebruikelijk te zijn voor 1e jaars studenten een militaire training te volgen voordat ze aan de universiteit gaan studeren. Normaal wordt dit programma in september afgewerkt, maar door het H1N1 virus (Mexicaanse griep) is dat bij een aantal universiteiten vorig jaar niet doorgegaan. Bij de Qingdao University (die hiernaast gelegen is) wordt dat deze week ingehaald. Uiteraard was dat iets waar ik op afging, geen idee of je er überhaupt bij kon komen, maar het was het proberen waard. Gisteren was ik heel voorzichtig, zeker omdat ik niet wist wat het precies was. Maar vandaag heb ik alles mooi op video kunnen zetten. In tegenstelling tot eerdere 'aanvaringen' met de marine bleek dit een gemoedelijke bedoening te zijn, althans wat betreft de camera's. De studenten zijn 12 uur per dag in de weer, vooral om te leren hoe te marcheren. Het ziet er best indrukwekkend uit, en van een afstand bijna als een volledig getraind leger, zeker wanner er ook nog eens bij geschreeuwd wordt.

Ik verveel me in ieder geval dus niet, destemeer omdat ik ook om me heen aan het kijken ben voor een eventueel baantje. Het meest realistisch lijkt wat Engelse les te geven, en om de dag gaat er wel een (heel bescheiden, en korte) brief de deur uit. Wie weet. Het is duidelijk dat China reuzenstappen probeert te zetten en misschien op termijn wel 'tweetalig' gaat worden. De studenten die ik althans om me heen zie, zijn vooral bezig Engels te leren, en de studierichtingen die ze kiezen lijken veel minder belangrijk te zijn. Zelf zit ik hier in ieder geval nog tot begin juli, maar dan moet ik wel weer een 'grote' beslissing maken. Reizen, terug naar huis, door naar een ander land, nog een semester doorgaan? De mogelijkheden lijken eindeloos, en wat is het een voorrecht voor dit soort 'dillema's' te mogen staan.

Zai jian!