Hong Kong

Het is na tienen 's avonds en er zit opnieuw een dag van zo'n 14 uur op, ééntje waarin ik met de grootst mogelijke moeite geprobeerd heb de containerhaven van de stad in beeld te brengen (de reden waarom is me even ontgaan, maar soms heb je van die dwaze plannen). Met de drukte en warmte van Hong Kong mag je de tijd die je doorbrengt in en om de stad gerust met drie vermenigvuldigen om op een acceptabel 'moeheidsniveau' te komen. Doe dit tien dagen achter elkaar en je kunt je een redelijke voorstelling maken hoe ik me op dit moment voel. Zwartomlijnde ogen, een krakende rug, blaren van mijn nieuwe schoenen, maar klagen zal ik niet doen, daar is deze stad te mooi en interessant voor. Wel zal ik dit verhaal kort houden.

Hong Kong is niet te vergelijken met enige andere plaats in China, om maar met een cliché in huis te vallen. Ik zal niet zeggen dat álles hier anders is, maar wel veel. Het is vooral een 'razendsnelle' stad, waarin iedereen haast lijkt te hebben, en dat geldt niet alleen voor de mensen in pak of blauw/wit gestreepte overhemden. Winkeliers, marktkooplui, vissers, lokale bakkers, studenten, ouderen, zelfs toeristen lijken het af en toe druk te hebben. Dat laatste geldt niet alleen voor de Chinese 'mainlanders' die hier voor drie dagen zijn, of de Europese familie die een tussenstop van twee dagen gepland heeft, maar ook voor mij.

De eerste paar dagen stonden in het teken van een aantal dingen 'regelen', wat vooral gepaard ging met relatief veel geld uitgeven. De camera waar ik in een vorig bericht over schreef, kostte een hoop geld, maar verder heb ik extra accu's moeten kopen, een tweede harde schijf om alles dubbel mee op te slaan, en een nieuw visum voor China. Mijn oude videocamera (en, na lang wikken en wegen, ook mijn grote fotocamera) en bandjes heb ik in een grote doos met DHL verstuurd, die gelukkig vandaag is aangekomen in Nederland. Verder is alles in Hong Kong duurder dan over de grens, logisch, het is lang een Britse enclave geweest, inmiddels een metropool in de orde New York en Londen, en nog steeds het kapitalistische voorbeeld voor de rest van China (ook al is er op dit gebied veel 'concurrentie' van Shanghai). Het enige dat ik gevonden heb dat goedkoper was, grappig genoeg, waren postzegels naar t buitenland. Daar betaalde je HK$3 voor tegenover 4.5RMB (voor degenen die dát dan interessant vinden).

Toen ik na drie dagen eindelijk alles 'op orde' had en dacht wat van de stad te gaan zien begon het te regenen. Hong Kong heeft een subtropisch klimaat en ligt in een gebied dat regelmatig geteisterd wordt door 'tyfonen' (orkanen). Als de regen dan valt, blijft het vallen, en wordt vaak vergezeld van een keiharde wind, geen gunstige omstandigheden om te experimenteren met een nieuwe videocamera dus. Toch heb ik die dagen nog redelijk wat kunnen doen, vooral omdat veel van Hong Kong overdekt is. Om te zeggen dat de stad soms lijkt op één groot winkelcentrum gaat erg ver, maar je kunt wel kilometers afleggen zonder dat je naar buiten hoeft, in dit geval geen overbodige luxe. Het verschil in temperatuur is trouwens overweldigend, vergelijk het met een middelmatige winterdag in Nederland, maar dan andersom.

Wat heb hierna gedaan? Vooral rondgezwoegd met mijn videocamera en geprobeerd de stad in beeld te brengen. Een dag liep ik rond op een heel rustig eiland (Lamma) waar geen auto's reden, een verademing moet ik zeggen. Bijna iedere dag zat ik wel op de 'Star Ferry', al was het maar om van het nooit vervelende uitzicht te genieten. Uiteraard bezocht ik het toeristische Victoria Peak waar ik een verjaardagstaartje at. Ook belandde ik in een tempel, een kleine haven waar het in andere tijden wemelde van de sampans (Aberdeen), zat ik een klein uurtje op een strand voordat de zon echt te fel werd, en liep ik langs een wandelroute om de skyline van de stad te filmen. Het eerste dat ik in beeld bracht, was een internationale drakenboot wedstrijd, wat spectaculair was omdat de stad op de achtergrond te zien was, en ook liep ik rond in de achterstraatjes van Kowloon die bezaaid zijn met fotogenieke maar voor mij onbegrijpelijke uithangborden.

Chinees heb ik amper gesproken (voorzover ik dat spreek natuurlijk), de enige keer eigenlijk toen ik een jongen van het voetbalteam uit Qingdao tegen het lijf liep (toevallig ja!), en sporadisch de weg geprobeerd te vragen maar veel mensen spreken matig Mandarijn en de meesten toch wel Engels. Het Kantonees klinkt echt heel anders, en waar ik twee weken terug af en toe nog woorden opving, zou ik nu net zo goed in ieder ander Aziatisch land kunnen zijn. Wat de taal betreft, belandde ik in een (via internet georganiseerde) demonstratie ten gunste van het Kantonees. In Guangzhou waren vorige week spontane protesten uitgebroken in reactie op een uitspraak van een lokale politicus dat het Kantonees vervangen moest worden door Mandarijn in aanloop naar de Asian Games in november. Hier is een kort newsitem van de Wall Street journal ( http://online.wsj.com/video/pro-cantonese-protests-in-hong-kong-guangzhou/D9AC9B20-93FD-41C0-8953-D302247BF0F8.html ). Overigens is dit wellicht een goed voorbeeld van hoe media soms een vertekend beeld kunnen geven. Ik weet niet hoe het er in Guangzhou aan toeging, maar ik overdrijf niet als ik zeg dat er in Hong Kong misschien wel meer media op de been waren dan demonstranten. Toch was het interessant genoeg om te zien en in mee te lopen.

Ik heb nog een hele dag op de luchthaven doorgebracht, niet om een ticket naar Nederland te bemachtigen, maar vooral om herinneringen op te halen. Ik at daar een hamburger, stond twee uur tussen de lokale vliegtuigspotters naar binnenkomende vluchten te kijken, en kreeg af en toe het melancholische gevoel dat ik graag in het eerstvolgende vliegtuig richting Amsterdam zou zitten. Maar, de realiteit roept, en morgen ga ik hoogstwaarschijnlijk weer op weg naar China. Ik zag net dat er een klein, cijfermatig, foutje is gemaakt bij mijn nieuwe visum (een letter O in plaats van een nul), maar ik neem aan dat ik niet terug gestuurd word als ik de grens over probeer te gaan, en zowel, een paar extra dagen in Hong Kong zijn ook geen straf. Het eten is goed, het is allemaal prijziger, maar je kunt keukens uit alle windstreken van de wereld vinden. Ik at bruin brood, 'echte' taartjes en gebak alsof mijn leven er vanaf hing, maar ook regelmatig Kantonees eten, uiteraard dim sum, maar ook de simpelere noodles, rijstgerechten, en dergelijke. Het 'antwoord' op McDonalds en KFC is hier 'Café de Coral' of Fairwood, en ik moet zeggen dat dit zeker niet slecht is, en in ieder geval een stuk gezonder.

Bedankt voor de berichten en emails trouwens, altijd leuk je verjaardag niet helemaal alleen te hoeven vieren. Hoe de reis verder gaat verlopen weet ik nog niet precies. Er zijn twee realistische opties op dit moment (maar die kunnen dagelijks veranderen). Of vanuit Hong Kong naar Islamabad reizen en van daaruit naar huis vliegen, of een soort ronde maken door China (wellicht per motor/brommer) en over een maand of twee hier nogmaals naar de luchthaven gaan, en dan écht in dat vliegtuig naar Amsterdam stappen. Volgende halte
is Guangzhou, ik was van plan die stad alleen als tussenstop te gebruiken, maar na de protesten, en het lezen van een paar artikelen over de 'transformatie' die de stad op dit moment lijkt te ondergaan met de Asian Games in t vooruitzicht, is dit misschien te interessant om te laten liggen (zeker omdat ik dit, tot op zekere hoogte, kan vergelijken met de Olympische Spelen in Beijing). Dat ik zin heb in nog meer stad kan ik niet zeggen, maar even 'doorbijten' is misschien geen slecht idee.

From Hong Kong, zai jian.